een ervaring rijker
Als vrijwilliger kun je langs gaan bij organisaties, maar ook bij individuen. Zo ga ik elke woensdagmiddag naar een inwoner van Oosterhout met een hulpvraag. Ik ben op de site van Oosterhoutvoorelkaar gaan zoeken naar particulieren hulpvragen. De hulpvraag van het ASVZ sprak mij meteen aan. De vraag was om moeder en dochter te helpen met de taal d.m.v. activiteiten. Ook ging ik helpen met de voorbereidingen van activiteiten, zoals schoolwerk van de dochter. De activiteiten voer ik thuis bij de hulpvrager uit, maar soms gaan we ook ergens heen, de bibliotheek bijvoorbeeld. De hulpvraag was op de site al meteen duidelijk voor mij.
Daar ging ik dan weer op de bekende zwarte rammelende fiets, dit keer kwam ik gelukkig droog aan. Ik kwam aan tegelijkertijd met de begeleider van het gezin. Zij werkt bij ASVZ. Zij heeft de hulpvraag namens hen online gezet. Samen werden we vriendelijk binnen gelaten. Wij gingen in gesprek met de moeder en dochter, om voor ons nog duidelijker in beeld te krijgen wat de bedoeling is voor de aankomende woensdagmiddagen. Toen het gesprek voorbij was ging de begeleider van het ASVZ weg en kon het feest beginnen. ( Nee grapje, er moest serieus gewerkt worden) Ik had samen met de moeder en dochter besproken, waar we als eerst aan gaan zouden werken. We gingen eerst naar de bibliotheek om boekjes uit te zoeken voor haar voorleesbeurt op school. Daarna zouden we gaan oefenen met lezen. Onderweg naar de bibliotheek hebben we gezellig gekletst. Ik had eerlijk gezegd nog nooit echt met kinderen gewerkt, ondanks dat verliep het goed. Kinderen praten zo makkelijk en vlot, dat er geen awkward stiltes waren.
Wij kwamen aan bij de bibliotheek en gingen meteen boekjes zoeken. Zelf wist zij meteen wat voor boekjes zij wou gaan lezen. Dierenboekjes natuurlijk, maar liefst drie boekjes had ze gekozen. Gelukkig waren deze wel allemaal leerzaam, zo kon zij er nog wat van leren(en had ik niet gefaald). Wij gingen de boekjes lenen bij de bibliotheek, ik voelde mij op dit moment eventjes ''oud''. Ik wist niet hoe dit werkte, de laatste keer dat ik iets geleend heb bij de bieb was ik misschien 5. Gelukkig wist het meisje wel hoe dit werkte en legde het meteen aan mij uit. Zo had ik ook weer wat geleerd deze dag.
Toen wij weer terug liepen naar haar huis, kon zij niet wachten om te gaan lezen. We waren aangekomen bij haar huis, de boeken gingen thuis meteen open. Zo enthousiast ben ik nog nooit geweest om te lezen. Goed, we gingen lezen, tijdens het lezen struikelde zij over een paar moeilijke woorden. Ik probeerde samen met haar de woorden te ''hakken en te plakken''. Dit deed ik vroeger namelijk ook als ik moeite had met een woord. Haar moeder hielp ook mee met het lezen en probeerde de moeilijke woorden ook zo goed mogelijk uit te spreken. Toen wij klaar waren met het lezen, wou zij heel graag een spelletje doen. Dit spel had zij namelijk nieuw gekregen, ik had beloofd al zij goed haar best had gedaan met lezen dat wij het nieuwe spelletje zouden gaan spelen. Natuurlijk wist ik in mijn achterhoofd al dat wij sowieso dat spelletje gingen spelen. Zij had goed haar best gedaan met het lezen en het was tijd voor het spelletje. Het was een prinsessen kinderspel, dit klinkt heel makkelijk, maar toch moest ik het spelboekje erbij pakken voor de speluitleg. We gingen aan de slag met het prinsessenspel. Ja hoor, ik had verloren. Het geluk van het meisje kon niet meer op, zij was heel blij dat ik was gekomen die dag (of omdat zij had gewonnen).
Toen ik wegging had ik een goed gevoel, ik vond het heel fijn om iemand te kunnen helpen. Ook vind ik het één op één contact heel leuk. Stap voor stap werk je naar een eindresultaat. Als vrijwilliger ben ik weer een ervaring rijker. Je merkt echt goed dat zij er baat bij heeft en dat dit komt door jouw hulp. Ik ga zeker meer mensen helpen met een hulpvraag.
Ik hoop dat jullie weer leuk vonden om mijn tweede blog te lezen en een glimlach er aan over hebben gehouden. Groetjes!