Verhalen

Vrijwilliger bij het parkfeest

Quinty over YOUNG

Quinty van Domburg, 24 jaar, woont in Breda, studeert in Tilburg en doet vrijwilligerswerk bij Oosterhoutvoorelkaar. In juni studeert ze af aan de Fontys Hogeschool. Ze volgt er een studie voor creatieve studenten die impact willen maken met communicatie. “Die opleiding past goed bij me, want ik heb altijd al het gevoel, dat ik iets wil bijdragen aan de maatschappij. Iets doen wat ertoe doet”.

Henriëtte over het Parkfeest

Famke over haar stage

Famke is 20, woont in Terheijden en werkt als stagiaire bij Oosterhoutvoorelkaar. Een ding weet ze zeker, na haar studie wil ze met mensen werken. Ze studeert Health en Social Work aan de Avans Hogeschool in Den Bosch en werkt als welzijnsmedewerker bij de Antonius Abt in Terheijden. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk. Het is duidelijk dat Famke plezier heeft in alles wat ze doet.

Nick bij Young!

“Ik ben over een drempel gestapt en dat heeft me veel opgeleverd”, zo begint Nick van Nimwegen zijn verhaal. Nick werkt fulltime als autospuiter, maar in zijn vrije tijd had hij geen bezigheden die hem genoeg voldoening gaven. Hij zocht op internet en kwam zo in contact met Young, de jongeren afdeling van Oosterhoutvoorelkaar.

mobiel blijven is alles

Het verhaal van Ina

Ze ging met pensioen om samen met haar man leuke dingen te ondernemen. Het coronavirus gooide met een lockdown roet in het eten.  “Maar we genoten van het prachtige voorjaar van 2020”. Heerlijk samen met haar man op een bankje in het park bij de kippetjes en de haan, die al snel de naam Hendrik kreeg. Zo begint Ina Verschuren enthousiast haar verhaal.

Emmy over ANWB Automaatje

Emmy Kempers, 83 jaar, al zou je het niet zeggen. Ze woont ruim 50 jaar in Oosterhout, was actief in vrijwilligerswerk en met name bij het opzetten van de Wereldwinkel eind zeventiger jaren. Ze straalt nog steeds een aanstekelijk enthousiasme uit.

Dan is mijn dag weer goed

Ze werkte 45 jaar fulltime in de zorg, was altijd voor anderen bezig en toen werd ze zelf ernstig ziek. “Het was een heftige periode”, vertelt Tilly. “Ik werd kaal van de chemo, maar gelukkig sloeg het wel aan. Ik voel me nu weer goed en gebruik alleen nog maar tabletten”.

Elvera zoekt een maatje

Vanuit haar appartement heeft ze een prachtig uitzicht. Ze is ondernemend, sportief en houdt van gezelligheid. Elvera is 47 jaar en heeft een zoon, die deels bij haar woont. Vervelen doet ze zich niet, maar ze mist iemand om samen iets leuks mee te doen.  Door haar enthousiasme, zou je bijna vergeten dat ze loopt met 2 onderbeenprotheses.

Het verhaal van Hajib

“Als ik bezig ben, dan ben ik gelukkig”, zo begint Hajib zijn verhaal. Hij kwam vanuit Marokko naar Breda toen hij 16 jaar was, woonde en werkte daar, tot hij 20 jaar geleden ziek werd. Na zijn ziekte had hij behoefte aan een rustigere omgeving en verhuisde hij naar Oosterhout. Daar woont hij beschermd, samen met 3 medebewoners. Dat bevalt hem goed. Buiten de huishoudelijke werkzaamheden die nodig zijn om alles in huis draaiende te houden, wilde Hajib iets betekenen voor de maatschappij. “Mijn moeder heeft me opgevoed met het idee, dat je van werken en bezig zijn gelukkig wordt”. Hij begon als vrijwilliger bij het MEK. “Ik deed er van alles, dieren verzorgen, opruimen, vegen en sjouwen. Het maakte mij niet uit, als ik maar bezig was”. 

Sophie geeft telefoonles

Sophie zit in het vierde leerjaar VWO en overweegt om, zodra ze haar diploma heeft, geneeskunde te gaan studeren. “Ik wil niet afwachten, maar alvast kijken of ik mijn kansen voor toelating kan vergroten”. Ze kwam in contact met Lotte, een van de begeleiders van het vrijwillig trainéeship Young bij Oosterhoutvoorelkaar. “Door het doen van vrijwilligerswerk, merkte ik al gauw, dat oudere mensen het fijn vinden als je ze aandacht geeft”. Sophie volgt nu een traject van 6 maanden, waarbij ze om de twee maanden als vrijwilliger bij een andere organisatie wordt ingezet. Haar eerste 2 maanden bij “Samen aan Tafel”, zitten er bijna op. “Bij Samen aan Tafel bracht ik het eten bij een 90-jarige dame. Het maken van een praatje werd erg gewaardeerd. Mevrouw was echt blij als ik kwam en ik vond het zelf ook heel gezellig”.

Hans heeft groene vingers

“Wat me het meeste opvalt bij de mensen, die ik tot nu toe geholpen heb met de tuin, is dat ze het allemaal jammer vinden, dat ze het zelf niet meer kunnen”, aldus Hans Akkerman. Aan het begin van de coronacrisis ging Hans op zoek naar vrijwilligerswerk. “Zeker tijdens zo’n crisis, is het nodig dat mensen elkaar helpen”. Tijdens zijn zoektocht, kwam hij in contact met Oosterhoutvoorelkaar. Grafisch designer is zijn beroep, maar hij wilde liefst iets met zijn handen doen. “Alleen maar naar de pc staren, is niet goed. Door ook iets anders te doen, heb je voor beide meer energie”. Oosterhoutvoorelkaar was op zoek naar een tuinman. Hans had ervaring, want hij had ook al vrijwilligerswerk bij Go gedaan. In plaats van tuinieren, bleken de hulpvragen meer betrekking te hebben op het verwijderen van onkruid tussen de tuintegels, maar Hans had daar geen enkel probleem mee. “Niet de hele dag natuurlijk. Maar het was heerlijk weer, ik werkte elke dag een uurtje van 15 tot 16 uur en daarna ging ik mijn mantelzorgtaken doen. Zo hield ik de afwisseling erin”. Hans vindt het heel normaal om iets voor een ander te doen. “Wie iets voor een ander doet, helpt zichzelf. Als iedereen het doet, creëren we samen een betere wereld. Ik stimuleer mensen altijd om hun kleinkinderen al van jongs af aan iets te laten doen. Geef hen een kleine beloning en laat merken hoe je hun inzet waardeert”. Hans is in ieder geval blij met wat het hem oplevert. Een praatje hier en daar, een positief gevoel, af en toe een grapje en leuke contacten. Hans kijkt ernaar uit om weer iemand te helpen met zijn of haar tuintje.

Ineke kreeg telefoonhulp

Ze is 83 jaar, maar je zou het niet zeggen als je haar enthousiast hoort vertellen. Ze had het moeilijk met het overlijden van haar man, maar inmiddels probeert ze de draad weer op te pakken. “Ik wil voor zover dat mogelijk is, graag meegaan met mijn tijd. Ik had een simpel mobieltje, maar liep steeds weer tegen de beperkingen aan”. Ineke trok de stoute schoenen aan en bestelde een smartphone. “Ik dacht, ik doe zo’n seniorenmodel met grotere knopjes en ik zie wel waar het schip strandt”. De instelling van de telefoon wilde maar niet lukken. “Ik doe al zo vaak een beroep op mijn kinderen, dus hiermee wilde ik hun niet lastigvallen”, vertelt Ineke. “Ik belde Surplus of ze een vrijwilliger hadden om me te helpen en zij verwezen me door naar Oosterhoutvoorelkaar. Zodoende kwam ik in contact met Sophie. Zij heeft me echt goed geholpen. De eerste keer dat ze kwam, heeft ze mijn mobiel helemaal ingesteld en daarna is ze nog een keer terug geweest om me te leren hoe alles werkt en hoe ik kan Whatsappen. Het was gewoon gezellig met Sophie en ik mag haar altijd bellen als ik weer ergens tegenaan loop”. Ineke Budding woont in de Buurstede en helpt zelf ook graag anderen. Vrijwilligerswerk wil ze het niet noemen. “Ik schenk er koffie voor de mensen. Dat vind ik gezellig en het levert me leuke contacten op”. Ineke bewijst daarmee dat iets doen voor een ander voldoening geeft, al lijkt het nog zo’n kleine moeite.

Jongerencoach Daan

“Kijken naar Netflix en YouTube, vond ik zonde van mijn tijd”. Een klein jaar geleden had Daan tijd over. Met zijn studie, toegepaste psychologie,  kon hij de week niet vullen en een baantje was niet makkelijk te vinden. “Ik wilde de tijd die ik over had, spenderen aan een ander”. Zoekend op internet, kwam hij bij Oosterhoutvoorelkaar (OVE) terecht, waar hij een vacature vond van “Samen aan Tafel” in de Doelen.  Zijn vrijwilligerswerk daar gaf hem voldoening. Hij voelde zich gewaardeerd. “De sfeer was er heel fijn. Ik had lieve collega’s en het was fijn om mensen te zien opleven, door alleen maar een praatje met hun te maken als je het eten komt brengen”.

Zinzi over YOUNG

Ze is 17 jaar, “bijna 18”, voegt ze er enthousiast aan toe, want dat ziet ze als een mijlpaal in haar jeugdige leven. Zinzi zocht vrijwilligerswerk, in verband met haar opleiding Social Work. Ze zocht iets met kinderen of jongeren, maar zeker niet met ouderen. Ze dacht dat dat saai zou zijn. Zinzi reageerde op een oproep van “Young” bij Oosterhoutvoorelkaar. Ze wilde iets doen op de Zorgboerderij of bij Poppy’s, maar dat was lastig door corona. Ze kreeg het voorstel om te helpen bij “Samen aan Tafel”, in De Doelen. “Dat was niet de doelgroep die ik zocht, dus ik vond het best wel eng. Maar ik werd zo open door iedereen ontvangen, dat al mijn vooroordelen verdwenen als sneeuw voor de zon”.

Rosalinde bij OVE

Ze is 21 jaar, loopt stage bij Oosterhoutvoorelkaar en daar vinden ze het heel jammer, dat die stage bijna afgelopen is. Rosalinde begint volgend jaar met de HBO Social Work. Ze is bevlogen bezig met vrijwilligerswerk en geniet ervan als ze merkt, dat ze haar enthousiasme kan overbrengen op leeftijdsgenoten. Daarnaast is ze gewoon een hele prettige collega om mee te werken, dus OVE zal haar zeker gaan missen.

Het verhaal van René

Een aantal jaren geleden startte in Activiteitencentrum De Bunthoef de “Weggeefhoek”. René: ”De Weggeefhoek is opgezet om bruikbare spullen een tweede kans te geven. Mensen die niet zo makkelijk iets kunnen kopen, vinden bij ons regelmatig iets wat ze nodig hebben”. Samen met zijn collega Nel, bekijkt René de spullen op bruikbaarheid. Ze zien onder andere kleding, boeken, decoratie- en keukenspullen. René is er alle werkdagen mee bezig. “Begin vorig jaar ben ik gevraagd om dit aan te pakken. Aanvankelijk was ik er een aantal uren in de week mee bezig, maar inmiddels is dat 5 dagen in de week”. René is duidelijk over zijn drijfveer:” Het geeft me voldoening als ik zinvol bezig ben. Voor mij is het zinvol als ik merk, dat ik anderen blij maak met wat ik doe. Hun enthousiasme motiveert mij om hiermee verder te gaan”. Hij hoopt in de toekomst de “Weggeefhoek” te kunnen uitbreiden. “De ruimte die we nu hebben, is erg krap”.

Natascha biedt hulp

Ze werkt als vrijwilliger voor het CDA en voor de Nierstichting Oosterhout, maar het meest is ze als vrijwilliger bezig met activiteiten voor de kerk. “Bij de kerk, richt ik me vooral op activiteiten voor jongeren en jongvolwassenen. We willen gastvrijheid uitstralen, want we vinden het belangrijk dat mensen zich bij ons welkom voelen. Zeker in deze tijd waarin corona heerst, is het van belang dat mensen zich gehoord voelen. In onze gemeenschap moeten mensen zich geborgen voelen en daar probeer ik mijn steentje aan bij te dragen”. Het vrijwilligerswerk is haar met de paplepel ingegoten. Het is voor haar een vanzelfsprekendheid. Ontroerd vertelt Natascha: ”Laatst hielp ik iemand in een precaire situatie. Toen die mevrouw mij haar lichtpuntje noemde, wist ik weer waar ik het voor doe”. Mensen durven vaak niet om hulp te vragen. Ze schamen zich onnodig. Als Natascha het probleem achterhaalt, treft ze mensen vaak als ze op hun kwetsbaarst zijn. Ze biedt hulp waar nodig en krijgt daar veel liefde voor terug. “Een betere motivatie kun je toch niet hebben”, aldus Natascha.

Nel over de weggeefhoek

Ze werkt samen met René in de “Weggeefhoek” in activiteitencentrum De Bunthoef. De kleding en spullen die ze krijgen, wordt nagekeken op bruikbaarheid en krijgt een nieuwe bestemming, bij mensen die het goed kunnen gebruiken. Na een periode van ziekte en herstel, begon ze in oktober 2020 als vrijwilliger in De Bunthoef en ze geniet ervan. Nel: ”het is jammer dat we nu, door de corona, weinig contacten met onze bezoekers kunnen hebben. Want dat is toch waar ik het meeste naar uitkijk”. Nel kan niet stilzitten en het gevoel dat ze goed bezig is, is belangrijk voor haar. “Ik ben erg blij dat ik zelf ben opgeknapt en nu is het heerlijk om ook iets voor een ander te kunnen doen. Een praatje maken en samen een kopje koffie drinken doet goed. Het gaat niet alleen om de spullen”.  Bij de “Weggeefhoek” worden spullen aangeboden, die mensen niet meer nodig hebben. Dat kan ook digitaal via de website. Wat voor de een overbodig is, kan voor de ander goed van pas komen. “Ik hoop, dat we snel weer hele dagen open mogen en dat we weer zonder mondkapje contact mogen hebben. Ik krijg zoveel liefde van mensen die ons bezoeken. Ik krijg complimenten voor wat ik doe en dat is mijn beloning”.

Christiaan kookt

Christiaan, een enthousiaste dertiger, kreeg het vrijwilligerswerk met de paplepel ingegoten. Inmiddels helpt hij alweer bijna 3 jaar bij de Eetkamer. Hij helpt kok Eugène bij het bereiden van maaltijden, die een keer per week, voor een klein bedrag per persoon, genuttigd kunnen worden; afwisselend in de Bunthoef of bij Floralia. Werken in de horeca zit in zijn bloed. Vanaf het moment dat hij mocht werken, stond hij, naast zijn reguliere werk in de horeca, achter de bar of in de keuken bij TSC. Bij de Buurstede hielp hij bij activiteiten. Zijn vader was beheerder bij Wijkhuis Strijen en daar was Christiaan ook vaak aan de slag. Bij “Eten bij Kees” en “Eten bij ’t Kapelleke”, hielp hij jarenlang mee bij het bereiden van de maaltijden. Hij verhuisde naar Geertruidenberg, maar kon Oosterhout niet missen. Na 2 jaar afwezigheid keerde hij terug, ging meteen weer aan de slag als vrijwilliger bij de Eetkamer en kwam op die manier in contact met Oosterhoutvoorelkaar. Nu zijn baan door corona stilligt, pakt hij als vrijwilliger mee aan en hij vindt het fantastisch. Zolang het maar werk is, dat met horeca te maken heeft.

Ik voel me echt nodig!

Ze heeft een baan voor 36 uur per week, maar toch maakt Sylvia op haar vrije dag tijd, om als vrijwilliger maaltijden rond te brengen. Maaltijdenservice Oosterhout kookte tot voor kort, in het kader van coronahulp, gratis maaltijden voor Oosterhouters die zo’n maaltijd goed konden gebruiken. Ze zag op de website van Oosterhoutvoorelkaar (OVE) de oproep. Sylvia reageerde meteen. Ze kende OVE al, omdat ze daar als vrijwilliger staat ingeschreven.

het klusje is geklaard

Jan had onlangs een probleem met zijn televisie. Ziggo ging over op digitale tv en daar moest het een en ander voor geregeld worden. Jan is de jongste niet meer. Hij had er al hulp bij gehaald, maar de tv deed het nog steeds niet. Jan: ”Ik belde naar Surplus, want ik dacht dat zij een klussendienst hadden, maar zij verwezen me door naar Oosterhoutvoorelkaar. En ik had geluk! Diezelfde dag stond er een vriendelijke jongeman voor de deur, die in een handomdraai onze televisie aan de gang had.”

Waar een wil is ....

Ron Piket, gepensioneerd en vrijwilliger vanaf het eerste uur bij AutoMaatje:”Autorijden is altijd mijn hobby geweest. Ik werkte vroeger veel weekenddiensten, dus door de weeks was ik vaak vrij. Toen heb ik heel wat taxiritten gereden en op de vrachtwagen gezeten”.  In verband met een cursus voor consulent openbaar vervoer, kwam Ron in contact met Oosterhoutvoorelkaar, waar op dat moment voorbereidingen werden getroffen om te starten met ANWB AutoMaatje. Ron was er als de kippen bij en meldde zich aan als chauffeur. AutoMaatje is een vervoersdienst, waar naast vervoer ook het sociale aspect belangrijk is. Autorijden, onder de mensen blijven en iets doen voor een ander, was voor Ron een ideale combinatie. Zelf heeft hij beperkingen, loopt met een rollator en verplaatst zich in een scootmobiel. Dat weerhoudt hem er niet van om actief te blijven. Nu de ritten voor AutoMaatje beperkt zijn door corona, brengt Ron ook maaltijden rond voor de maaltijdservice. Ron: ”Ik wil echt in beweging blijven. Autorijden is zowat het enige wat ik nog kan. Mensen zijn altijd blij als ik ze ergens naartoe heb gebracht. Wat is er leuker? ”. Het meeste plezier beleeft hij aan lange ritten. “Mensen vertellen soms hun hele levensverhaal onderweg. Ik houd daar leuke persoonlijke contacten aan over”.

Han is budgetcoach

In 2004 ging Han met vervroegd pensioen. “Ik was gewend om vrijwilligerswerk te doen. Toevallig kwam ik in contact met een budgetcoach van Surplus en hij maakte me enthousiast hiervoor. Ik nam contact op met Surplus en sinds die tijd ben ik budgetcoach”.

Ik ben weer blij

Wil Vuijk, 86 jaar, staat positief in het leven. Ze is ondernemend, heeft geen last van drempelvrees en stapte vorig jaar bij Oosterhoutvoorelkaar de winkel binnen. “Ik moest naar de oogarts, had vervoer nodig, maar ook begeleiding, omdat ik door de oogdruppels minder zou kunnen zien”. Het vervoer was snel geregeld. “Ik werd opgehaald door een vriendelijke vrijwilliger, die me niet alleen naar het ziekenhuis bracht en me daar begeleidde, maar hij bleef bij thuiskomst nog even tot hij wist dat het goed met me ging. Geweldig!”.

REACH ondersteunt OVE

Vrijwilligersorganisatie Oosterhoutvoorelkaar (OVE) kwam voor een uitdaging te staan, toen corona in het voorjaar Oosterhout bereikte. In korte tijd veranderden de hulpvragen en al snel werden er allerlei initiatieven ontwikkeld, aangepast aan de veranderende vraag. Vrijwilligers startten onder andere een maaltijdservice en OVE ontwikkelde, samen met anderen, allerlei activiteiten om de vraag op te vangen. Het was een hele uitdaging om, met een beperkt budget, in korte tijd publiciteit te geven aan de verschillende acties.En toen kreeg OVE een aanbod van REACH; een Oosterhouts bureau dat zich, door middel van communicatie, richt op het maken van verbindingen tussen bedrijven, hun klanten en hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. De band was snel gesmeed en REACH verzorgde belangeloos de communicatie rondom de coronahulp.

Lotte is jongerencoach

Ze is 19 jaar, was stagiaire bij Oosterhoutvoorelkaar (OVE), rondde vorig jaar de opleiding Maatschappelijke Dienstverlening af en begeleidt nu jongeren, die zich willen inzetten voor de maatschappij.

Jong geleerd :)

Hij hielp ook al mee met het bezorgen van boeketjes bloemen tijdens de lockdown en vorige week was Dex, 6 jaar, alweer op pad om iemand blij te maken. Jong geleerd is oud gedaan. Dit keer zou Dex met zijn vriendje Mex een boodschap gaan doen voor Coby, die in De Doelen woont. Mex werd helaas ziek, dus stond Dex er alleen voor. Met een beetje hulp van zijn moeder zou het wel lukken. De afspraak met Coby was gemaakt via Oosterhoutvoorelkaar.

Megan, Rosalinde, Renske

“Ik ben niet zo’n tuinier, maar als ik het samen met Renske doe, is het best leuk”. Aan het woord is Rosalinde. Samen met Megan en Renske, startte ze bij Oosterhoutvoorelkaar (OVE) een vrijwillig traineeship. Alle drie doen ze gedurende een half jaar vrijwilligerswerk en worden daarbij begeleid door OVE en/ of iemand van de organisatie waar ze de werkzaamheden verrichten. Voor Megan snijdt het mes aan twee kanten. Ze maakt mensen blij door iets voor hen te doen en zij ontwikkelt spelenderwijs de Nederlandse taal. Ze groeide op in Canada en woont nu sinds 1 jaar in Nederland. In september start haar studie en tot die tijd wil ze zich nuttig maken. “In Canada vindt men het heel normaal dat je als jongere vrijwilligerswerk doet. Op High School gingen ze ervanuit, dat iedereen dat minimaal 15 uren per jaar deed”. Megan had er lol in en werkte al snel veel meer dan die 15 uren.

Livy werd er blij van :)

Op haar elfde verjaardag vertelt ze enthousiast over de paasactie. “Ik liep met mamma, mijn broer Noah en mijn stiefzusjes Romy en Laura, naar de winkel en daar stonden heel veel kratten met spullen. We moesten die spullen verdelen in dozen en ik mocht er zelf indoen wat ik wilde. Mamma zei wel dat de dozen goed vol moesten, zodat iedereen genoeg zou hebben”. Sponsoren hadden veel spullen gedoneerd, waardoor het mogelijk was om voldoende goed gevulde paasmanden te maken. Op tweede paasdag bezorgden een aantal vrijwilligers bij veel ouderen in verzorgingstehuizen die paasverrassing.  Livy bezocht met haar moeder o.a. de Buurstede. “Ik werd er heel blij van”, vertelt Livy. “Er waren heel veel oma’s die opendeden en die waren soms heel verbaasd. Maar als ze hoorden wat we kwamen doen, werden ze heel blij. Er was een oma bij en die haar mond viel gewoon open”. Op de vraag of Livy zoiets nog wel een keer zou willen doen, reageert ze spontaan: “Ik zou het juist nog heel vaak willen doen”. Ook voor schoolgaande kinderen is het ritme in deze coronatijd helemaal veranderd. Livy vindt het wel leuk zonder school, want nu kan ze vaker bij haar moeder zijn, maar vindt het wel wennen. “En soms is het ook wel erg veel”, zegt ze. “Maar ik heb echt een hele leuke verjaardag. Ik heb heel veel kaarten gekregen en cadeautjes en straks krijg ik red velvettaart. Dat is mijn lievelingstaart”. Na Pasen werd nog een groot aantal tulpenbosjes geschonken. “Ik mocht, samen met mamma, ook nog tulpen brengen bij de Toermalijn en nog andere flats. En we hadden zoveel tulpen dat ik wel twee bosjes per mens mocht geven. Mamma dacht dat het honderd bosjes zouden zijn, maar het waren er echt veel meer”. Bij Livy is de basis gelegd. Zij heeft ervaren hoe leuk het kan zijn om iets voor anderen te doen. Jong geleerd, is oud gedaan.

Hobbykok Danny

Al na 3 weken corona moest hij, als Brabander, thuisblijven voor zijn werkgever in Utrecht. In zijn dagelijkse werk is hij gastheer en faciliteert Danny Koreman vergaderingen en andere bijeenkomsten. Hij is energiek, gaat graag met mensen om en vroeg zich af hoe hij deze weken van gedwongen thuis zijn, in zou vullen. “Honderd keer mijn huis stofzuigen, zag ik niet zitten”, vertelt hij. “Ik wilde me per se niet gaan vervelen en bedacht dat ik mijn energie in moest zetten voor anderen. Op andere plaatsen wordt er immers wel keihard gewerkt”. Danny is dan wel geen kok van beroep, maar heeft door zijn werk veel affiniteit met koken en doet dat thuis dan ook vaak als hobbykok. “Ik zag op tv hoe hard de mensen in de ziekenhuizen moesten werken. Doodmoe thuiskomen van je werk en dan nog de dagelijkse kost koken voor je gezin…..onder andere voor die mensen wilde ik iets doen”. Hij zocht contact met Coronahulp Oosterhout en die wisten wie er behoefte had aan een vers bereide maaltijd. Hij kocht de nodige spullen en begon met het maken van enkele maaltijden voor anderen. “Let wel op”, zegt Danny. “Ik kook echt alleen voor mensen die normaal zelf zouden koken. Ik wil de horeca zeker niet in het vaarwater zitten. Wie normaal ergens gaat eten, kan het nu thuis laten komen, maar niet iedereen kan zich dat permitteren”. Zoals het vaak gaat met goede initiatieven, viel ook deze actie van Danny op. Al snel kreeg hij ondersteuning van ondernemers. “Ik koop mijn eigen spullen uit principe altijd bij plaatselijke ondernemers en dan willen ze ook iets voor jou terug doen”. Hij kreeg onder andere kilo’s gehakt en soepgroenten gesponsord. “Ik werk vanuit mijn eigen keuken op het moment, dus grote aantallen kan ik niet verwerken, maar ik krijg zoveel medewerking, dat ik mijn netwerk nu aanspreek om te zien of we dit voor tijdelijk ook ergens op grotere schaal kunnen doen”. Danny kookt, maar is blij dat Coronahulp Oosterhout de coördinatie en bezorging voor hem regelt. “Die mensen zijn echt fantastisch en doen hun stinkende best om zoveel mogelijk te regelen voor de mensen die het nu goed kunnen gebruiken”. En Danny wordt er zelf vrolijk van. “Ik heb altijd al kok willen worden en nu kan ik met koken iets voor een ander betekenen. Als je dat kunt, dan word je daar blij van”.

Coronapost voor ouderen

Het is vrijdagmiddag en de kinderen komen uit school. De sfeer slaat om als ze horen dat hun dansles, atletiektraining en de theatervoorstelling (mijn dochter's verjaardagscadeautje) niet doorgaan vanwege corona. Ik leg uit dat dat heel vervelend is maar dat er mensen zijn die harder getroffen worden. Zoals de ouderen die nu alleen zitten omdat hun bezoek verkouden thuis zit. 

Een jonge vrijwilliger

Zehra en Anne

"Daar stond ik dan, al een half uur te zoeken tussen de kinderboeken in de bibliotheek. Wat zou ze leuk vinden? Wat leest een kind van 4 in godsnaam? Zou ze van dieren houden? Ik wist het écht niet en besloot uiteindelijk maar om mijn kansen te spreiden. Met een overvolle tas kwam ik uiteindelijk naar buiten gestormd. Ik was klaar om mijn eerste voorleessessie met Zehra te beginnen.

Wie kent hem niet?

Joost Roovers zijn betrokkenheid bij Oosterhout, zijn geboortestad, is groot. Waar je ook komt, kom je hem tegen, al of niet met zijn telefoon in de aanslag om te filmen wat hij ziet en doet, want hij is een fanatieke vlogger.

Een warm bad

Het was er een tijdje stil, omdat er verbouwd zou worden. Maar de Pannehoef is weer helemaal in bedrijf. Er wordt hard gewerkt, waar nodig worden aanpassingen aangebracht en de vrijwilligers gaan er weer voor met hart en ziel.

Ondernemer en duizendpoot

Ze heeft twee kinderen, een kapsalon aan huis, haar man heeft een sportschool naast zijn baan en toch besteden ze heel veel uren aan het goede doel. Judith Kablau, een duizendpoot, die het maar heel normaal vind dat je klaar staat voor een ander.

Katja zoekt collega’s

Op een van de warmste dagen van deze zomer sprak Oosterhoutvoorelkaar (OVE) met Katja van Etten, een energieke, enthousiaste jonge vrouw die al heel wat tuintjes van mensen heeft opgeknapt. Zelfs het warme weer heeft haar de afgelopen weken niet kunnen weerhouden om zich in te zetten als tuinierend vrijwilliger.

Winkelen in Amsterdam!

AutoMaatjes in gesprek

Een baan en vrijwilliger!

John Soeters, geboren en getogen in Oosterhout en vrijwilliger bij Oosterhoutvoorelkaar, dacht dat hij niet veel te vertellen had, maar het tegendeel bleek waar. Als vrijwilliger is hij al actief sinds eind jaren 90. Door omstandigheden had de tweede wereldoorlog zijn interesse. John was vooral geïnteresseerd in de "kleine verhalen", het dagelijks leven van mensen in die tijd, de onderduik van een groot aantal slachtoffers, de collaboratie van anderen en de verschrikkingen van de holocaust. Vooral de menselijke aspecten hielden en houden hem bezig.

Piet voor Automaatje

De vervoersdienst ANWB-AutoMaatje ging afgelopen februari van start in de gemeente Oosterhout. Vrijwillige chauffeurs brengen met hun eigen auto, tegen een vergoeding van 30 cent per kilometer, hun minder mobiele stadsgenoten , naar hun reisdoel. Soms is het een korte rit naar bijvoorbeeld de fysiotherapeut in de wijk, maar het komt ook voor dat er een vraag komt voor een reis op grotere afstand. Er is heel veel mogelijk bij AutoMaatje. Het is een vervoersdienst, maar heeft tevens een sociale functie. Het gaat niet alleen om de rit, maar ook om het sociale contact.

Doen is het nieuwe denken

Oosterhoutvoorelkaar in gesprek met Eugène Springer

Berry geeft advies

De website van Oosterhoutvoorelkaar trok mijn aandacht

Jan aan de slag

Jan Bolding aan de slag als vrijwilliger

Fieke bij Poppy's

´De mens centraal´

De koffie staat klaar!

Na de interviews die ik afnam van de succesvolle matches bij Oosterhoutvoorelkaar, was het nu de beurt aan mijzelf om geïnterviewd te worden.En wie kan mij beter interviewen dan ikzelf?... dat scheelt weer een afspraak.

het geeft mij voldoening

Door Klaske Delhij | De Tiepfabriek

Helpen maakt mij happy

Marie-Louise Stegen gestart als vrijwilliger bij Oosterhout voor Elkaar

Je kunt altijd iets doen

Door Klaske Delhij | De Tiepfabriek

Voedselbank over de actie

Dit jaar weer een superfijne ervaring met Oosterhout voor Elkaar.

Noella voor iedereen

Mijn naam is Noëlla de Vos en ik ben 48 jaar. Ik ben getrouwd en heb 2 zoons.

Jolanda voor taal

www.oosterhoutvoorelkaar.nl Wat doet dat met jou als je alleen al de titel van deze website leest? Zelf word ik er elke keer weer blij van, te weten dat er zoveel mensen zijn die zonder eigenbelang, vanuit het hart een ander willen helpen!

Henk voor klusjes

Remco over zijn match

Wat een succes was de oproep van Remco Sebregts in Het Kanton van 22 juni 2016. Hierin schreef Oosterhoutvoorelkaar over Remco die op zoek was naar een buddy. Allerlei reacties kwamen bij Remco binnen op zijn Facebook-pagina. Vrienden die met Remco meeleefden en hem heel veel sterkte wensten. Maar wat vooral van belang is om te melden, is dat Remco en Oosterhoutvoorelkaar in hun missie zijn geslaagd. Remco heeft een maatje waar hij leuke dingen mee kan ondernemen en Oosterhoutvoorelkaar heeft een succesvolle match gemaakt. Daarom nu het vervolg op het eerste verhaal van Remco. De succesvolle match...

Ingrid voor tante Riky

Zo vertelt Ingrid Hoogendijk, vrijwilliger bij Oosterhoutvoorelkaar. Ze heeft het hier niet over haar echtgenoot maar over mevrouw Roovers beter bekend als "tante Riky".