elkaar helpen is noodzakelijk
Een positief gevoel
“Wat me het meeste opvalt bij de mensen, die ik tot nu toe geholpen heb met de tuin, is dat ze het allemaal jammer vinden, dat ze het zelf niet meer kunnen”, aldus Hans Akkerman. Aan het begin van de coronacrisis ging Hans op zoek naar vrijwilligerswerk. “Zeker tijdens zo’n crisis, is het nodig dat mensen elkaar helpen”. Tijdens zijn zoektocht, kwam hij in contact met Oosterhoutvoorelkaar. Grafisch designer is zijn beroep, maar hij wilde liefst iets met zijn handen doen. “Alleen maar naar de pc staren, is niet goed. Door ook iets anders te doen, heb je voor beide meer energie”. Oosterhoutvoorelkaar was op zoek naar een tuinman. Hans had ervaring, want hij had ook al vrijwilligerswerk bij Go gedaan. In plaats van tuinieren, bleken de hulpvragen meer betrekking te hebben op het verwijderen van onkruid tussen de tuintegels, maar Hans had daar geen enkel probleem mee. “Niet de hele dag natuurlijk. Maar het was heerlijk weer, ik werkte elke dag een uurtje van 15 tot 16 uur en daarna ging ik mijn mantelzorgtaken doen. Zo hield ik de afwisseling erin”. Hans vindt het heel normaal om iets voor een ander te doen. “Wie iets voor een ander doet, helpt zichzelf. Als iedereen het doet, creëren we samen een betere wereld. Ik stimuleer mensen altijd om hun kleinkinderen al van jongs af aan iets te laten doen. Geef hen een kleine beloning en laat merken hoe je hun inzet waardeert”. Hans is in ieder geval blij met wat het hem oplevert. Een praatje hier en daar, een positief gevoel, af en toe een grapje en leuke contacten. Hans kijkt ernaar uit om weer iemand te helpen met zijn of haar tuintje.
Ineke kreeg telefoonhulp
Ineke kreeg hulp met haar telefoon “Ik dacht, ik doe zo’n seniorenmodel met grotere knopjes en ik zie wel waar het schip strandt”. Ze is 83 jaar, maar je zou het niet zeggen als je haar enthousiast hoort vertellen. Ze had het moeilijk met het overlijden van haar man, maar inmiddels probeert ze de draad weer op te pakken. “Ik wil voor zover dat mogelijk is, graag meegaan met mijn tijd. Ik had een simpel mobieltje, maar liep steeds weer tegen de beperkingen aan”. Ineke trok de stoute schoenen aan en bestelde een smartphone. “Ik dacht, ik doe zo’n seniorenmodel met grotere knopjes en ik zie wel waar het schip strandt”. De instelling van de telefoon wilde maar niet lukken. “Ik doe al zo vaak een beroep op mijn kinderen, dus hiermee wilde ik hun niet lastigvallen”, vertelt Ineke. “Ik belde Surplus of ze een vrijwilliger hadden om me te helpen en zij verwezen me door naar Oosterhoutvoorelkaar. Zodoende kwam ik in contact met Sophie. Zij heeft me echt goed geholpen. De eerste keer dat ze kwam, heeft ze mijn mobiel helemaal ingesteld en daarna is ze nog een keer terug geweest om me te leren hoe alles werkt en hoe ik kan Whatsappen. Het was gewoon gezellig met Sophie en ik mag haar altijd bellen als ik weer ergens tegenaan loop”. Ineke Budding woont in de Buurstede en helpt zelf ook graag anderen. Vrijwilligerswerk wil ze het niet noemen. “Ik schenk er koffie voor de mensen. Dat vind ik gezellig en het levert me leuke contacten op”. Ineke bewijst daarmee dat iets doen voor een ander voldoening geeft, al lijkt het nog zo’n kleine moeite. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal