Jolanda voor taal
Verbinding door alle verschillen heen
www.oosterhoutvoorelkaar.nl Wat doet dat met jou als je alleen al de titel van deze website leest? Zelf word ik er elke keer weer blij van, te weten dat er zoveel mensen zijn die zonder eigenbelang, vanuit het hart een ander willen helpen!
Als je het journaal kijkt en de kranten leest dan lijkt deze wereld meestal maar een sombere, koude boel. Persoonlijk kies ik er dan ook voor dat zo min mogelijk te doen en me zoveel mogelijk te richten op de positieve dingen en ontwikkelingen die er ook zoveel zijn, maar zo weinig belicht worden! Zo zijn er door heel het land zoveel mooie initiatieven gaande voor vluchtelingen, zoveel vrijwilligers die zich inzetten om vluchtelingen te ondersteunen en welkom te heten, door bijvoorbeeld buddy te zijn, een maaltijd te koken, een huis te delen, of in mijn geval ondersteuning te bieden met de taal.
Op www.oosterhoutvoorelkaar.nl vond ik een vraag van een Syrisch stel, Feras en Mayada, om hulp bij het leren van de taal, wat ik inmiddels sinds een tijdje met veel plezier doe. Zij willen ontzettend graag zo snel mogelijk Nederlands leren, omdat dit nodig is om hun werk weer te kunnen doen. Feras was laborant en Mayada was verloskundige in Syrië. Ze deden hun werk met erg veel plezier en hopen in de toekomst in Nederland weer in hun eigen werkveld terug te kunnen keren. Maar dit is erg hard werken want de Nederlandse taal is enorm verschillend van Arabisch en daarom erg moeilijk voor hen om te leren. Daarnaast vertellen zij dat ze het erg jammer vinden dat ze maar twee dagen van twee uur naar school mogen voor de taal, het liefst zouden ze vijf hele dagen naar school gaan zoals hun tienerdochters.
Ik vind het erg mooi en fijn om Feras en Mayada te kunnen helpen oefenen met de taal, ze zijn zo gemotiveerd en je merkt echt vooruitgang. Daarnaast vind ik het bijzonder om te mogen delen in een levensverhaal van een familie die zoveel doorstaan heeft. Stel je eens voor dat alles dat je hebt, je huis, je auto… alles, kapot is door bommen. Dat je constant in angst leeft dat er ook een bom op jouw hoofd valt, of op je kind! Vervolgens ben je dan wel gelukkig dat je weer vrede en rust kan vinden in Nederland… maar blijkt er zoveel meer kwijt dan je huis en je auto… ook je werk, je cultuur, je taal, een deel van je familie, je wortels, je geboortegrond, je vroegere toekomstvisioen… alles is in feite mee gebombardeerd.
Ik heb enorm veel respect, bewondering en compassie voor al deze vluchtelingen, die ondanks alles dat ze kwijt zijn zo hun best doen om iets nieuws op te bouwen en om zich aan te passen aan een compleet andere wereld. Ik kijk met verwondering naar Feras en Mayada, die ondanks alles zichzelf zo gelukkig prijzen hier te mogen zijn, die nog steeds zoveel kunnen lachen, die zo dankbaar zijn dat de mensen hier in Nederland volgens hen zo aardig en behulpzaam zijn… en die keer op keer proberen die 'onmogelijke Nederlandse klanken' correct uit te spreken, zoals de 'ui' en de 'ng' ;).
Voor elkaar…. hoe prachtig dat we dat steeds meer kunnen zijn, steeds meer van de 'ieder voor zich' naar de 'voor elkaar' mentaliteit. Beetje bij beetje worden we ons bewuster dat we allemaal verbonden zijn met elkaar, los van uiterlijk, materie en verhaal. Ik denk dat ik dat eigenlijk het allermooiste vind aan het helpen van een onbekende ander… te ervaren dat scheiding een illusie is, een door onszelf geplante heg, prachtig recht geknipt. Mijn grote wens voor deze wereld is dat we steeds meer van hoofd naar hart mogen gaan, van angst naar vertrouwen en van afscheiding naar verbinding.
Ik ben dankbaar voor het bestaan van een site als www.oosterhoutvoorelkaar.nl, die bijdraagt aan deze ontwikkeling. Ik ben dankbaar dat ik inmiddels ook achter de schermen van deze site in een team van 8 mensen een bijdrage mag leveren aan de groei ervan. En ik ben jou als lezer dankbaar als je ons wilt steunen hierin, al is het maar door het weten en doorvertellen! En tot slot ben ik Feras en Mayada dankbaar voor hun vertrouwen in mij en voor de mooie ervaring van 'verbinding door alle verschillen heen' die ze mij geven. Ik stem voor liefde :)
Jolanda Groeneveld, Oosterhout
Geïnspireerd geraakt? Meld je dan aan op Oosterhoutvoorelkaar!
Henk voor klusjes
Henk voor klusjes Henk spaart bedankjes Sommige mensen sparen postzegels of modeltreinen, weer anderen proberen zoveel mogelijk Pokémon te vangen en te sparen. Maar Henk Ooms niet. Henk spaart iets wat voor hem heel erg belangrijk is. Henk spaart namelijk bedankjes. Dat zijn niet zomaar bedankjes, maar juist de bedankjes van de mensen die hij heeft geholpen via Oosterhoutvoorelkaar...en hij kickt daar op.Henk heeft Inmiddels al 20 bedankjes achter zijn naam staan van de mensen die hij geholpen heeft. Bij elke succesvolle match die via Oosterhoutvoorelkaar tussen de hulpvrager en een vrijwilliger gemaakt word, kan de hulpvrager aan de vrijwilliger een echt bedankje geven. Deze komt dan bij het profiel van de vrijwilliger te staan. Voor Henk is dat belangrijk. Want, zo geeft Henk aan, dat is voor mij de bevestiging dat ik mijn werk goed doe en dat de mensen tevreden zijn met wat ik gedaan heb.Zo'n anderhalf jaar geleden is Henk begonnen met vrijwilligerswerk via Oosterhoutvoorelkaar. Ik had niet zo veel om handen, al een tijdje gepensioneerd, geeft Henk aan, en wilde iets gaan doen. In de krant las ik over Oosterhoutvoorelkaar en heb mij aangemeld. Toen heb ik een profiel aangemaakt met een pakkende en uitnodigende tekst zodat ik op zou vallen. Toen is het balletje gaan rollen.Vanaf het begin af aan ben ik vooral het werk in tuintjes gaan doen. Onkruid weghalen, hagen knippen etc. En nu doe ik nog steeds de tuintjes bij mensen thuis, lacht hij. Het lijkt soms wel of ik de enige ben die de tuintjes aanneemt.Maar naast die tuintjes doe ik veel meer. Zo kwam ik een keer bij een gezin thuis, vertelt Henk, bestaande uit een man, een vrouw en een kind die begeleiding vanuit een hulpinstantie kregen. De man kon lichamelijk niet alles zelf meer en de vrouw was aan één oog blind en met het andere oog zag ze niet veel. Ik kom daar als Rotterdammer binnen en vraag op de man af "wat moet er gebeuren?" Zij liet mij toen de trap zien. Dit was een hele donkere trap met donkerrood tapijt. En omdat zij niet zo veel meer zag en de trap zo donker was, was ze zelfs al een aantal keer naar beneden gevallen. Uiteindelijk ben ik met die klus wel lang bezig geweest.Ik heb toen dat tapijt er afgehaald, de trap geschuurd, daarna gelakt en uiteindelijk geverfd.Maar omdat ik altijd wel iets zie wat nog aangepakt kan worden, heb ik ook nog het gasfornuis gerepareerd, de keuken leeg gehaald en helemaal geverfd. Daarna zelfs naar boven gegaan en heb ik boven alles wit gemaakt. Zowat alles tot en met de zolder toe heb ik aangepakt. Uiteindelijk ben ik wel drie weken bezig geweest. Ik moest wel lachen, vertelt Henk met een lach op zijn gezicht, want toen ze vroeg of ik een kopje koffie wilde, zei ik "wel ja...dat kan er ook nog wel bij".Maar het mooiste voor mij in dit verhaal was, zo geeft Henk aan, dat haar begeleider tegen mij zei: "oh. Ben jij nou Henk" en zij tegen de begeleider aangaf "ja, hij heeft heel m'n huisje mooi gemaakt".Dus mocht je je vervelen en je wilt wat voor een ander doen, meld je dan aan. Want bij Oosterhoutvoorelkaar kun je gewoon aangeven wat je "ken" ... eh of "kan", lacht Henk.Het blijft toch een Rotterdammer... Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal